blask gniewu

См. также в других словарях:

• płomień — m I, D. płomieńenia; lm M. płomieńenie, D. płomieńeni 1. «gazy spalające się przy zetknięciu z tlenem powietrza, z towarzyszeniem zjawiska świecenia; ogień, język ognia unoszący się nad płonącym przedmiotem; w terminologii specjalnej: gazy… …   Słownik języka polskiego

• płomień — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. płomieńnia, lm D. płomieńni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zjawisko w postaci charakterystycznego jasnego, błyszczącego języka towarzyszącego paleniu się czegoś, zwykle… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zapalić — dk VIa, zapalićlę, zapalićlisz, zapalićpal, zapalićlił, zapalićlony zapalać ndk I, zapalićam, zapalićasz, zapalićają, zapalićaj, zapalićał, zapalićany 1. «wzniecić ogień, sprawić, że coś się zajmie płomieniem, zacznie się palić, tlić» Zapalić gaz …   Słownik języka polskiego

• ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… …   Słownik języka polskiego

• zaćmić — dk VIa, zaćmiććmię, zaćmiććmisz, zaćmiććmij, zaćmiććmił, zaćmiććmiony zaćmiewać ndk I, zaćmićam, zaćmićasz, zaćmićają, zaćmićaj, zaćmićał, zaćmićany 1. «uczynić coś ciemnym, ciemniejszym, osłabić światło, blask czegoś, osłabić widoczność czegoś;… …   Słownik języka polskiego

• czerwony — czerwonyni, czerwonywieńszy 1. «będący koloru pierwszego pasma tęczy, koloru krwi; zarumieniony» Czerwona barwa. Czerwony blask. Czerwona cegła, dachówka. Czerwony atrament, ołówek. Czerwone korale. Czerwone maki, goździki. Czerwony od ognia …   Słownik języka polskiego